ગુપ્ત ખજાનો તમારી રાહ જોઈ રહ્યો છે!

ઈડરના અમ્બાજી મન્દીરના મહન્ત ઝવેરનાથને, કણકોટ ગામના ખેડુત રાઘવભાઈ ધનજીભાઈ પટેલના ખેતરમાં જુના રજવાડા વખતનો દટાયેલો ગુપ્ત ખજાનો એકાએક દેખાયો. રાઘવભાઈ પટેલે, આ ગુપ્ત ખજાનો હસ્તગત કરવા મહન્ત ઝવેરનાથ પાસે કયા–કયા ગામમાં અને કઈ–કઈ વીધીઓ કરાવી? તે માટે નાણા ક્યાંથી લાવ્યો? કેટલો ખર્ચ કર્યો? તેમણે કેટલો ગુપ્ત ખજાનો પ્રાપ્ત કર્યો? તેનું ‘પગેરું’ મેળવવા ‘અભીવ્યક્તી’ બ્લૉગની મુલાકાત લેવા નીમન્ત્રણ છે.

આ સત્ય ઘટના વર્ષ 2011ની છે; પરન્તુ આજેય આવી ઘટનાઓ બને જ છે. આ પ્રકારના ગુનાઓ લોકજાગૃતી દ્વારા જ અટકાવી શકાય છે.

ગુપ્ત ખજાનો તમારી રાહ જોઈ રહ્યો છે!

–રમેશ સવાણી

તારીખ 01 ઓક્ટોબર, 2011. શનીવાર. સાંજના પાંચ વાગ્યે રાઘવભાઈ ધનજીભાઈ પટેલ (ઉમ્મર : 45)ના મોબાઈલ ફોનની રીંગ વાગી. તેણે ફોન ઉપાડી કહ્યું : “બોલો! હું રાઘવભાઈ બોલું સું! તમે કોણ બોલો?”

“રાઘવભાઈ! ઈડરથી અમ્બાજી મન્દીરના મહન્ત ઝવેરનાથ બોલું સું.”

“બોલો. બોલો. મહન્તજી!”

“રાઘવભાઈ! તમે શું કરો સો?”

“મહન્તજી! હું ખેતી કરું સું. ભાવનગર જીલ્લાના ધોધા તાલુકાના કણકોટ ગામમાં રહું સું. પચ્ચીસ વીઘા ખેતીની જમીન સે. ડુંગળી વાવી સે.”

“રાધવભાઈ! તમારા ભાગ્યમાં મોટો લક્ષ્મીયોગ સે!”

“તમને કઈ રીતે ખબર પડી?”

“રાઘવભાઈ! તમારા ખેતરના ઉગમણા શેઢા તરફ જુના રજવાડા વખતનો ગુપ્ત ખજાનો દટાયેલો ઝાંખોઝાંખો મને દેખાય સે!”

“મહન્તજી! ખજાનો સોખ્ખો કેમ દેખાતો નથી?”

“રાઘવભાઈ! સોખ્ખો દેખાશે; પણ એના માટે વીધી કરવી પડે! વીધીમાં તમારે હાજર રહેવું પડે. તમારી તૈયારી હોય તો વીધીની તૈયારી કરું!”

“મહન્તજી! કેટલો ખર્ચ થશે?”

“માત્ર રુપીયા પાંચ હજાર એકસો! પરન્તુ આ માટે મારે માતાજીની આજ્ઞા લેવી પડસે. માતાજી રાજી થસે તો હું તમને ફોન કરીસ!”

પાંચમાં દીવસે મહન્તજીનો ફોન આવ્યો : “રાઘવભાઈ! તમે ખરેખર ભાગ્ય–શાળી સો. માતાજીની મંજુરી મળી ગઈ સે. તમે ગુરુવારે વીરમગામ નજીક હાંસલપુર ગામે સાંજના પાંચ વાગ્યે આવો. વીધી કરી નાખીએ!”

રાઘવભાઈ ગુરુવારે હાંસલપુર ગામે પહોંચ્યા. મહન્તજીને મળ્યા. મહન્તજીએ વીધી પતાવીને કહ્યું : “રાઘવભાઈ! ગુપ્ત ખજાનો તમારી રાહ જોઈ રહ્યો સે!”

“મહન્તજી! તમને ખજાનો સોખ્ખો દેખાય સે?”

“રાઘવભાઈ! બીલકુલ સામે પડ્યો હોય તે રીતે દેખાય સે!”

“કેટલો સે?”

“કરોડો રુપીયાનો સે! રાઘવભાઈ, આ ખજાનો તમે રાખસો ક્યાં?”

“મહન્તજી! ખેતરમાં કઈ જગ્યાએ પડ્યો સે?”

“ચોક્કસ જગ્યા દેખાતી નથી! સ્થળ નક્કી થઈ જસે. તમે નવેમ્બર મહીનાની સત્તરમી તારીખે ફરી આવો. એક નાનકડી વીધી કરીસ એટલે સ્થળ નક્કી થઈજસે. ખજાનો તમારા ખેતરમાં દટાયેલો સે, એ નક્કી સે!”

તારીખ 12 નવેન્બર, 2011ના રોજ મહન્તજીનો ફોન આવ્યો : “રાઘવભાઈ! ચમત્કાર થયો સે! ગુપ્ત ખજાનો ધીરેધીરે આપમેળે બહાર આવી રહ્યો સે! આવું ક્યારેય બને નહીં; પણ વીધીની અસર થઈ હોય તેમ જણાય સે!”

“મહન્તજી! ગુપ્ત ખજાનો ગુપ્ત જ રહે તો સારું! આપમેળે બહાર આવી જાય તો સહુને ખબર પડી જાય! સરકાર બધોય ખજાનો ઉઠાવી જાય! સેઢા પાડોસીઓ ચોરી જાય! ખજાનો જમીન ઉપર ન આવી જાય તે જોજો. એક ફુટ જમીનની અન્દર જ રહે તે ખાસ જોજો!”

“રાઘવભાઈ, તમે સત્તરમી તારીખે હાંસલપુર આવો ત્યારે પાંચ લાખ રુપીયા સાથે લેતા આવજો. વીધીમાં મુકવા પડસે!”

તારીખ 17 નવેમ્બર, 2011. ગુરુવાર. રાઘવભાઈ હાંસલપુર ગામે પહોંચ્યા. મહન્તજીને પૈસા આપ્યા, કહ્યું : “મહન્તજી! ગુપ્ત ખજાનો જોવાની મને તાલાવેલી લાગી સે!”

“રાઘવભાઈ, આ ખજાનાવાળી વાત કોઈનો કહેસો નહીં. કોઈને ખબર પડસે તો ખજાનો જમીનના પેટાળમાં ઉતરી જસે!”

“મહન્તજી! ગુપ્તતા બરાબર જાળવું સું. ઘરવાળીને પણ મેં કહ્યું નથી! સગા ભાઈને પણ કહ્યું નથી!”

“રાઘવભાઈ, તમે જ ગુપ્ત ધનને લાયક સો! પન્દર દીવસ પછી ફોન કરું ત્યારે તમે આવી જજો!”

તારીખ 01 ડીસેમ્બર, 2011. ગુરુવારના રોજ મહન્તજીનો ફોન આવ્યો : “રાઘવભાઈ! ગુપ્ત ખજાનો હવે પુરેપુરો દેખાય સે! ખજાનો તો વધુ પડતો સે! તમને સીત્તેર લાખ હું આપું. જે ખજાનો નીકળે તે મારો! બોલો. સોદો કરવો સે? તમે આવતા ગુરુવારે સાણંદ આવો. ત્યાં થોડી વીધી કરીએ એટલે ખજાનો તમને પણ દેખાસે! તમે આવો ત્યારે દસ લાખ લેતા આવજો! બીજા જાણકાર પાસે વીધી કરાવવાની સે!”

ગુરુવારે રાઘવભાઈ સાણંદ પહોંચ્યા. મહન્તજીની સાથે બીજા ત્રણ માણસો હતા. સૌએ ભેગા થઈને વીધી કરી. મહન્તજીએ કહ્યું : “રાઘવભાઈ, માતાજીની રજા મળતી નથી!”

“કેમ? સું થયું?”

“માતાજી બીજી વીધી કરવાનું કહે સે!”

“જે વીધી કરવી હોય તે કરો. ખજાનો મને મળવો જોઈએ!”

“રાઘવભાઈ, ગુપ્ત ખજાનો તમારા બદલે સરકારની તીજોરીમાં જતો હોય તેવું દેખાય સે. એટલા માટે બીજી વીધી કરવી પડસે! આ વીધી માટે કુંવારી કન્યાની છ આંગળીઓના હાડકાં અને તેના પગની ચામડી તથા તેનું શનીવારે લીધેલું અઢીસો ગ્રામ લોહી જોસે!”

“મહન્તજી! તમે સું બોલો સો? આવું બધું હું ક્યાંથી લાવું?”

“રાધવભાઈ, તમે ચીંતા ના કરો. આ બધું અમે લાવીસું! તમારે ખરસ દેવો પડસે!”

“કેટલો ખરસ થાસે?”

“પન્દર લાખ! વીધી પુરી થતાં જ અડધો ખજાનો બહાર આવી જાસે!”

“મહન્તજી! પન્દર લાખ લાવું ક્યાંથી? અગાઉ તમને જે પૈસા આપ્યા સે તે વ્યાજે લઈને આપ્યા સે!”

“રાઘવભાઈ, તમારી મરજી! ખજાનો મેળવવાનો તમારો ઈરાદો ન હોય તો બળજબરી થોડી થાય! તમે વીસારીને કહેજો!”

રાઘવભાઈએ વીચારમંથન કર્યું. પન્દર લાખ માટે કરોડોનો ગુપ્ત ખજાનો છોડી દેવામાં ડહાપણ નથી, એવો નીર્ણય તેમણે કર્યો! રાઘવભાઈએ મહન્તજીને ફોન કર્યો. મહન્તજીએ તેમને મહેસાણા બોલાવ્યા. પૈસા લઈને વીધી કરી. મહન્તજીએ કહ્યું : “રાઘવભાઈ, ચાર દીવસ પછી રાતના બે વાગ્યે ગુપ્ત ખજાનો દેખાસે!”

રાઘવભાઈ ખુશ થતા થતા ઘેર પરત આવ્યા, અને રાહ જોવા લાગ્યા. ચોથી રાત્રીએ ઉજાગરો કર્યો; પણ ગુપ્ત ખજાનો દેખાયો નહીં!

સવાર પડતાં જ રાઘવભાઈએ ફોન કર્યો : “મહન્તજી! મેં આખી રાત ઉજાગરો કર્યો; પણ ખજાનો ન દેખાયો!”

“રાઘવભાઈ! વીધીમાં થોડી ભુલ થઈ છે! ગુરુવારે તમે પાલનપુર આવો. ભુલ સુધારી લેસું!”

ગુરુવારે રાઘવભાઈ પાલનપુર પહોંચ્યા. મહન્ત ઝવેરનાથે ધરપત આપી. વળી બીજા ગુરુવારનો વાયદો કર્યો. ત્રણ–ચાર વખત રાઘવભાઈ મહન્તજીને મળ્યા; પરન્તુ વીધીની કોઈ અસર ન થઈ! ગુપ્ત ખજાનાના દર્શન રાઘવભાઈને થયા જ નહીં!

તારીખ 28 માર્ચ, 2012ના રોજ રાઘવભાઈ વીરમગામ પોલીસ સ્ટેશને પહોંચ્યા. પોલીસ ઈન્સ્પેક્ટર રાણાએ કહ્યું : “રાઘવભાઈ તમે તો હદ કરી! લાલચ બુરી બલા! લાલચ ત્યાં ધુતારા! લાલચુ હોય ત્યાં ધુતારાને ઘી–કેળાં! ગુપ્ત ખજાનાની લાલચમાં તમે સાડા એકવીસ લાખ ગુમાવ્યા!”

પોલીસે ગુનો રજીસ્ટર કરી, ધ્રાંગધ્રા પાસેના વાદીપરામાંથી મહન્ત ઝવેરનાથ પારસનાથ અને ધરમનાથ ભોજાનાથને અટક કરી જેલમાં મુક્યા!

–રમેશ સવાણી

‘સંદેશ’ દૈનીકમાં પ્રગટ થયેલ એમની રૅશનલ કટાર ‘પગેરું’ (05, એપ્રીલ, 2017) માંથી.. લેખકશ્રીના અને ‘સંદેશ’ દૈનીકના સૌજન્યથી સાભાર…

લેખક સમ્પર્ક :  શ્રી. રમેશ સવાણી ઈ.મેઈલ : rjsavani@gmail.com

નવી દૃષ્ટી, નવા વીચાર, નવું ચીન્તન ગમે છે ? તેના પરીચયમાં રહેવા નીયમીત મારો રૅશનલ બ્લૉગ https://govindmaru.com/ વાંચતા રહો. હવેથી દર શુક્રવારે સવારે 7.00 અને દર સોમવારે સાંજે 7.00 વાગ્યે, આમ, સપ્તાહમાં બે પોસ્ટ મુકાય છે. તમારી મહેનત ને સમય નકામાં નહીં જાય તેની સતત કાળજી રાખીશ..

અક્ષરાંકન :  ગોવીન્દ મારુ   ઈ.મેઈલ : govindmaru@gmail.com

પોસ્ટ કર્યા તારીખ : 09–11–2018