હવે તો કોઈના ય નામે પથરા તરી જતા હોય છે!

હવે તો કોઈના ય નામે પથરા તરી જતા હોય છે!

–ખલીલ ધનતેજવી

તદન રગડા જેવી ભરપુર ઉંઘમાં મચ્છરના એક ચટકે આપણી આંખ ઉઘડી જાય છે. અને બીજી તરફ આપણા આ નેતાઓ પાંસઠ પાંસઠ વર્ષથી આપણને બચકાં ભરે છે! આંચકા પર આંચકા આપે છે છતાં આપણી પાંપણ સુધ્ધાં હાલતી નથી! એવું કેમ?

કોઈ પણ પક્ષને ચીક્કાર મત આપીને સત્તાની ટોચ પહોંચાડી દેતી પ્રજાને ઓળખવી તો દુરની વાત– સમજવી પણ મુશ્કેલ છે. સત્તાની ટોચ પર પહોંચી જનાર જો એમ માનતા હોય કે, પ્રજા હવે આપણી મુઠ્ઠીમાં છે, ત્યારે એ માનસીક ગડથોલું ખાઈ જતા હોય છે! સત્તાવીસ સત્તાવીસ વર્ષ સુધી જેના ગઢ ઉપરથી એક કાંકરી ગબડાવી પાડવાનું મુશ્કેલ જ નહીં અશક્ય લાગતું હતું એવી ઘરખમ કોંગ્રેસને ઈન્દીરા ગાંધી દ્વારા અંગત સ્વાર્થ ખાતર લાદી દેવાયેલી કટોકટીના વીરોધમાં મતદાન કરીને ઘરભેગી કરી દેનાર પ્રજાએ ઈન્દીરા ગાંધીને જે બોધપાઠ આપ્યો હતો તે સર્વલક્ષી હોવા છતાં જનતા મોરચાએ નજર અન્દાઝ કર્યો ત્યારે એ જ પ્રજાએ માત્ર અઢી વર્ષ પછી ઈન્દીરા ગાંધી સહીતની કોંગ્રેસને પુનઃ માનભેર સત્તારુઢ કરી આપી. એટલે પ્રજાનો મીજાજ સમજવાને બદલે પ્રજાને આપણા વગર ચાલતું નથી એવું માનતી કોંગ્રેસ તોરમાં આવી ગઈ! એ પછી એ જ તોરાઈ ભાજપને ભરખી જાય છે. ભુતકાળમાં માત્ર બે જ સાંસદો લઈને પાર્લામેન્ટમાં પ્રવેશનાર ભાજપ ઝાઝેરા રુમ સાથે સત્તારુઢ થયો, એ કોઈને ગમ્યું કે ના ગમ્યું, પણ વાજપેયી વડાપ્રધાન બન્યા એ અડવાણી સીવાય બધાને ગમ્યું હતું. વાજપેયી વડાપ્રધાન થયા અને અડવાણી સવાયા વડાપ્રધાનની ભુમીકામાં રચ્યા પચ્યા રહ્યા, પરીણામે વાજપેયી વપરાયા કરતા વેડફાયા વધુ. એ વેડફાટ જ ભાજપને ભરખી ગયો!

આટલી વાત પરથી પ્રજાની જાગરુકતાનો પુરાવો આપણને મળે છે. 51નું સર્વાંગી જાગૃતતા ક્યાં છે. ઉપર મુજબની તમામ પ્રજાકીય ઘટનાઓ ચુંટણીલક્ષી હતી અને મતદાન પુરતી જ સીમીત રહી છે. ચુંટણીમાં દેખાતી જાગરુકતા ચુંટણી પુર્વે કેમ ક્યાંય વર્તાતી નથી. પક્ષ તમારી પસન્દગીનો હોય પણ એ પક્ષનો ઉમેદવાર તમારી પસન્દગીનો નથી હોતો! તમે પક્ષને ઓળખો છો. પક્ષની નીતી વીશે પણ થોડું–ઘણું તમે જાણો છો; પણ ઉમેદવાર વીશે તમે કશું જાણતા નથી. આપણે ઑફીસમાં સામાન્ય કારકુન અથવા ડ્રાઈવર રાખીએ છીએ ત્યારે એનો બાયોડેટા જોવાનો આગ્રહ રાખીએ છીએ! એ તો ઠીક, ઘરે કામવાળી બાઈ રાખવાની હોય ત્યારે એને પુછીએ છીએ કે અગાઉ કોને ત્યાં કામ કરતી હતી? ત્યાંનું કામ શા માટે છોડી દીધું? વગેરે પ્રશ્નો પુછીએ છીએ  એક કામવાળી રાખવામાં આપણે આટલી સજાગતા દાખવીએ છીએ. પરન્તુ જેને પાંચ વર્ષ સુધી સત્તા અને પાવર સોંપવા જાવ છો. એ ઉમેદવારનો બાયોડેટા તમારી પાસે નથી હોતો છતાં મત આપી આવો છો! જેને રાષ્ટ્રની પરીભાષાનું જ્ઞાન નથી! લોકશાહીના મીજાજથી અજાણ હોય છે! સમાનતા અને બીન સામ્પ્રદાયીકતાની સંવૈધાનીક લાક્ષણીકતાનું સરનામુ જેની પાસે નથી એવા બુડથલ લોકોને મત આપીને પાંચ વર્ષ માટે આપણા પર રાજ કરવા મોકલી આપીએ છીએ! બધા ખરાબ નથી હોતા. પણ રામના નામે પથરા તર્યા ત્યારથી આજદીન સુધી કોઈનાને કોઈના નામે પથરા ભરીને પાર્લામેન્ટમાં પહોંચી જાય છે. એ પગમાં અથડાય છે. ઠોકરો ખવડાવે છે અને પગના અંગુઠાના નખ ઉખાડી નાંખે છે! ત્યારે આપણે ઉંઘી જતાં હોઈએ છીએ! કારણ કે નખ ઉખડે કે પગ મચકોડાય તો એ જવાબદારી આપણી નથી! મતદાન આપણી  જવાબદારી હતી તે મત આપીને પુરી કરી, હવે શું?

તાજેતરમાં એક વીધાનસભ્યે, પોતે શા માટે પાટલી બદલી, એ વીશે જાહેરમાં ફોડ પાડતા જણાવ્યું કે કોંગ્રેસ પ્રત્યે મને કોઈ રાગદ્વેષ નહોતો ને ભાજપમાં જવાનો મોહ પણ નહોતો. પણ મને એક જયોતીષીએ કહ્યું કે તમારુ ભાગ્ય બહુ ઉજળવું છે. પણ તમે કોંગ્રેસમાં પડયા રહેશો તો ઉજાસ પામી શકશો નહીં! તમે ભાજપમાં જતા રહો! જ્યોતીષીના કહેવાથી હું કોંગ્રેસ છોડીને ભાજપમાં આવ્યો! હવે તમે જ કહો કે આવા નેતા કોંગ્રેસમાં હોય કે ભાજપમાં હોય, ચુંટીને મોકલવાને લાયક છે ખરા? જે માણસ પોતાનું ભાગ્ય અને ભવીષ્ય જ્યોતીષીને સોંપીને બેઠો હોય એ પ્રજાનું ભવીષ્ય કઈ રીતે સુધારી શકે? જે માણસ પોતેપોતાનું ભાગ્યનીર્માણ કરી શકતો ન હોય એ રાષ્ટ્રનું કે પ્રજાનું ઘડતર કઈ રીતે કરી શકે? જે માણસને પ્રજાને દોરવણી આપવાની જવાબદારી સોંપવામાં આવે એ જ માણસ અન્ધશ્રધ્ધાના અન્ધકારમાં અટવાયો હોય તો એ તમારા જીવનમાં ચપટી અજવાળું પણ કઈ રીતે પાથરી શકવાનો હતો? આ પરીસ્થીતીના મુળ બહુ ઉંડા છે! સ્વાઈન ફલુ કે દુષ્કાળ જેવી આફતોના નીવારણ માટે વૈજ્ઞાનીકઢબે પગલા લેવાને બદલે કથાઓ અને હવન કરાવતા રહીશું ત્યાં સુધી આ જ પરીસ્થીતી રહેશે!

આપણો નેતા ભલે કાર્યરત ઓછો હોય પણ ઈન્ટેલેકચ્યુઅલ તો હોવો જ જોઈએ. એમ.એલ.એ. જેવી વ્યક્તી જ્યોતીષીનો ઓશીયાળો થઈ જતો હોય તો એસ.ટી. બસમાં માતાજીનો કે દરગાહનો ફોટો રાખતા અલ્પ શીક્ષીત ડ્રાઈવર અને કંડકટરની ગળચી આપણે કઈ રીતે પકડવાના હતા? અડવાણી દરગાહ પર જઈને લીલા રંગની પાઘડી બંધાવી અને સોનીયા ગાંધી ચાદર ચડાવીને ફોટા પડાવવા અને છપાવવામાં ગૌરવ અનુભવતા હોય તો બસના ડ્રાઈવર–કંડકટર શા માટે એવો ગૌરવના અનુભવે? એ પણ આસ્થાની જ વાત છે ને?

આસ્થા અને અન્ધશ્રધ્ધા વચ્ચે ઝાઝું છેટુ નથી! આસ્થા અને અન્ધશ્રધ્ધા વચ્ચે એક ત્રીજુ રાજકીય તત્વ પ્રવેશ્યું છે. અડવાણી દરગાહ પર જઈને લીલારંગની પાઘડી બંધાવે કે સોનીયા ગાંધી ચાદર ચડાવે, એમાં નથી આસ્થા કે નથી અન્ધશ્રધ્ધા! એમાં માત્ર વોટબેન્કનું બેલેન્સ વધારવાની છેતરપીંડી સીવાય બીજુ કંઈ નથી !

રાહ કે પેડોં સે જબ વો આશના હો જાયેગા,

ઈક અકેલા આદમી ભી કાફલા હો જાયેગા!

–ખલીલ ધનતેજવી

‘ગુજરાત સમાચાર’ દૈનીકમાં દર રવીવારે પ્રકાશીત થતી રવીપુર્તીની લોકપ્રીય કટાર ‘ખુલ્લા બારણે ટકોરા!’માંથી (તારીખ 15 માર્ચ, 2015ના અંકમાંથી) ‘ગુજરાત સમાચાર’ અને લેખકશ્રીના સૌજન્યથી સાભાર…

લેખક સમ્પર્ક : શ્રી. ખલીલ ધનતેજવી, પટેલ ફળીયું, યાકુતપુરા, વડોદરા – 390 006 ફોન : (0265) 251 0600 સેલફોન : 98982 15767 ઈ.મેઈલ : khalil_dhantejvi@yahoo.com

નવી દૃષ્ટી, નવા વીચાર, નવું ચીન્તન ગમે છે? તેના પરીચયમાં રહેવા નીયમીત મારો રૅશનલ બ્લોગ https://govindmaru.wordpress.com/ વાંચતા રહો. દર શુક્રવારે સવારે 7.00 અને દર સોમવારે સાંજે 7.00 વાગ્યે, આમ, સપ્તાહમાં બે પોસ્ટ મુકાય છે. તમારી મહેનત ને સમય નકામાં નહીં જાય તેની સતત કાળજી રાખીશ..

અક્ષરાંકન :  ગોવીન્દ મારુ   ઈ–મેઈલ : govindmaru@gmail.com

પોસ્ટ કર્યા તારીખ : 01–12–2017